Teksas’ta Ehliyet Alma

Herkese selamlar! Bu yazımızda bir diğer önemli konuya değineceğiz: Ehliyet alma !!!

Amerika’da araba kullanmak son derece kritik. Ben sevmem, ben kullanmam, ben toplu taşıma ile idare etmek istiyorum derseniz gerçek Amerikan hayatından uzak kalırsınız. Çünkü Amerika demek çoğunlukla, kırsallık, yeşillik, göller ve milli parklar demek. Bununla birlikte arabaların çok büyük bir kısmının otomatik vites olduğunu ve benzin fiyatının litre başına 1,5 TL civarında olduğunu da ayrıca hatırlatmak isteriz.

Burada ehliyeti DMV (Motorlu Taşıtlar Dairesi) veriyor. Bunun ismi eyaletten eyalete göre değişebilir mesela Texas’ta bu kuruma DPS deniyor. Bu kurumda çalışanlar memleketin en kazulet, en korkulan ve en gergin insanları olarak biliniyor. Bir nevi bizim vergi daireleri gibi 🙂

Tüm konularda olduğu gibi, konuyu ABD’ye gelmeden önce internetten son derece detaylı olarak araştırmıştım. Dolayısıyla buraya gelince tüm yapmam gereken süreçleri takip etmek oldu. Altını çizmeden geçemeyeceğim, aşağıda anlatacaklarım Texas eyaleti için geçerli. Detaylı bilgi için kendi eyaletinizin DMV sitesine girmeyi unutmayın.

Bunları söyledikten sonra, şimdi sizlere nasıl Texas ehliyeti aldığımızı anlatmaya başlayabiliriz.

İlk olarak hemen aktaralım, Türk ehliyeti Texas’ta ülkeye girişten itibaren sadece 90 gün geçerli… Dolayısıyla ehliyet işini çok ertelememek lazım.

Her şey Green Cardı fiziksel olarak aldıktan sonra başladı. Çünkü akıllı DMV süreci başlatmak için haliyle bir kimlik belgesi istiyor. Pasaportun üstündeki vizeye bakmaya kalksalar, bunun ne için olduğunu, ne kadar geçerli olduğunu, bizim gerçekten kalıcı olup olmadığımızı anlayamıyorlar. Şöyle bir hikaye okumuştum: Vatandaş ehliyet için DMV’ye gitmiş. Green card vizesini göstermiş. Sınavları geçmiş. Ehlyieti almış. Üstüne bir bakmış adamlar bizimkine 2 hafta geçerli ehliyet vermişler çünkü green card vizesi 2 hafta sonra bitiyormuş.

Green cardın yanında bizim bu eyalette yaşadığımızı ve hangi adreste yaşadığımızı göstermek için 2 tane resmi belge veya fatura göstermemiz gerekiyordu. Ev kirası sözleşmemizle, elektrik faturası götürdüm yanımda. Ayrıca bu amaçla diğer çeşitli faturaları, sigorta poliçelerini, araba title’ını (aracın kime ait olduğunu gösteren belge) ve hatta banka hesap özeti gibi şeyleri bile kabul edebiliyorlar. Yanınızda ne kadar çok belge götürürseniz o kadar iyi olur.

Bir de tabii ki SSN kartı…

Bizim gittiğimiz Houston DMV şubesi

Sabah olabildiğince erken bir şekilde belgeler elimizde girdik binaya. Girişteki masada bize sıra numarası ve doldurmamız gereken başvuru formlarını verdiler. Formları doldurmaya çalışırken zart diye sıramız geldi. Biraz da sallanıyorduk açıkçası çünkü içerde yüze yakın insan bekliyor vaziyetteydi. Meğerse bekleyenlerin hiçbiri yeni ehliyet başvurusu değilmiş onu anlamış olduk. Olduk ama o gergin, asabi memure hanımın karşısına hazırlıksız çıkmak hoş olmadı. “Hele ver o formu bakayım nerde kalmışsımız” dedi baktı ve “git şurda tamamla öyle geri gel sıran yanmaz merak etme” dedi. Tıpış tıpış gidip tamamladık formu, sonra yan yan bankoya yanaştık. İşlemlere başladı, formlarda el yazımdan okuyamadığı şeyleri tekrar tekrar sordu, bilgileri bilgisayara girdi, belgeleri kontrol etti, imza aldı, 25 dolar başvuru ücretini aldı, dürbün gibi duran abuk cihazların içine baktırarak yalandan göz muayenesi yaptı, kendi bilgisiyarından çatırt diye vesikalığımızı çekti ve peşinden “tamam şimdi yazılı sınava geçeceksin” dedi.

Yazılı sınav 30 sorudan oluşuyor. 21 doğru ve üstü yapınca sınavı geçiyorsun. Sorular internette her yerde var. Başvuruya gitmeden önce çalışmıştık. Aynı önden çalıştığımız gibi de çıktı sorular. Dokunmatik ekran monitörde geniş geniş soruları cevapladık(sanırım süre 45 dakikaydı). Sınav biter bitmez sonucu ekranda gösterdi. Eşim daha dikkatli ve sakin bir insan olduğu için ilk seferde geçti, ben 1 soruyla kaldım 🙂 Neyse ki sınavı hemen ertesi gün tekrar alabiliyordum. Daha çok çalıştım, Sadece 3 yanlışla 2. seferde geçmeyi başardım. Bilgi olarak aktarayım, bir başvuruda 3 kere yazılı sınava girme hakkınız var.

Sınavı bitirdikten sonra ilgili bankoya döndüm, bana direksyon sınavı için randevu verdiler. Orada biraz dumura uğradık, çünkü şöyle ki bize 75 gün sonrasına randevu verdiler. Az itiraz edecek gibi olduk, bacı kaşını kaldırarak bakınca tırıs tırıs tabi abla sen ne dersin o olur moduna girerek kağıdımızı alıp çıktık.

Direksiyon sınavı randevu kağıdı

Sabırla randevu günümüzü bekledik. Randevudan önceki hafta, direksiyon sınavında neler yaptırdıklarını araştırmaya başladık. O kadar sağlam kaynaklar var ki, direkt bizim sınava gireceğimiz DMV şubesinde kullandıkları güzergahın youtube’da paylaşıldığını gördük. E dedik gidelim o zaman antrenman yapalım. Burada tabi bunları okurken içinizden şöyle diyor olabilirsiniz, arkadaş daha önce hiç mi araba kullanmadınız. Vallahi 11 yıldır araba kullanıyorum, İstanbul’da girmediğim trafik türü, rampa, yokuş, hatalı sollama, makas, zigzag kalmadı ama burası Amerika işte dostum 🙂 Hele bir de randevuyu taa 75 gün sonrasına alınca, ilk seferde hata payımızı sıfıra indirmekte fayda var dedik.

Direksiyon sınavı için sıra bekleyen koyunlar

Sınav günü geldi çattı. 18’lik çocuklar gibi heyecanlıyız. Şubede ilgili araç kuyruğuna girdik. Sıramız geldi. Gergin abla geldi önce araç sigortasını ve kimliğimizi kontrol etti. Sonra şu komutları verdi: Kornoya bas, sağa sinyal ver, sola sinyal ver, frene bas (bu arada dışarıdan lambaları kontrol ediyordu). Bunların tamam olduğunu görünce elindeki dosya ve kağıtlarla yanıma oturdu. 10 metre ilerdeki cepte paralel parkımı kontrol etti. Belli bir süre zarfında kontrolü kaybetmeden kaldırıma arabayı vurdurmadan park etmeni hem de bunu kaldırmıa minimum 6 inch (18cm) maksimum 18 inch (54cm) mesafede yapman lazım. Parkı tamamlayınca kapıyı açıp yere doğru uzanarak cetvel tutuyorlar. Durum böylesine ciddi yani. E tabi biz öncesinde çalıştık… Bir de yılların verdiği Üsküdar sokakları deneyimleri sayesinde zart diye soktum arabayı ayıptır söylemesi 🙂 Paralel parkı önemli bir konuymuş gibi sınava koymuşlar ama 4 aydır Houston’da 1 kere bile paralel park yapmama gerek kalmadı. Memlekette alan problemi yok ki…

İkinci aşama normal trafikte araba sürme. Yine daha önce çalıştığımız üzere sokak sokak dikkatli ve yavaşça arabayı sürdüm. Gayet kolayca halloldu. Elbette bizden farklı bir sürü kural var. Ehliyet sınavı gününe gelinceye kadar zaten bir çok kere Türk ehliyetimle araba sürdüm. Bu süreçte yeteri kadar deneyim kazanmıştım. Oldu da bitt maşallah…Hemen orada bir A4 kağıda geçici ehliyeti basıp elime tutuşturdular.

Geçici ehliyet

Şimdi bize bu ehliyetin gerçeğini gönderecekler. Şimdlik beklemedeyiz ama kağıt parçamızla birlikte şükürler olsun ki legal legal arabmızı kullanıyoruz. Yasalara uygun 10 numara bir göçmen olarak mutluyuz ve guruluyuz!

Ehliyet alma konusunda anlatacaklarımız bu kadar. Darısı başınıza.

**Başvuru aşamasından, ABD’de yeni hayatınızı kuracağınız o heyecan dolu günlere kadar aklınıza gelebilecek her türlü konuda sizlere destek olmak isteriz. Hizmetlerimizle ilgili bilgi almak için bu linke tıklayın.